سلام…این یک دعوت عمومی برای یک روز متفاوت از عید سال شماست.
گروه تئاتر پستو عید هر سال به همراه دوستان دور و نزدیک  به دیدن سالمندان “سرای سلامتی” میره و ساعتی رو با پذیرایی و حضور در کنار سالمندان سپری میکنه…
روز جمعه هفتم فروردین ماه ۹۴ در ساعت ۱۸ مراسم گلریزان برای دیدار از سالمندان در “تماشاخانه ی استاد انوشیروان ارجمند” برگزار میشه و فردای آن روز در شنبه ۸ فروردین به دیدار این عزیزان خواهیم رفت.
زمان این دیدار، در مراسم گلریزان تعیین خواهد شد.

سلام...این یک دعوت عمومی برای یک روز متفاوت از عید سال شماست.

گروه تئاتر پستو عید هر سال به همراه دوستان دور و نزدیک  به دیدن سالمندان "سرای سلامتی" میره و ساعتی رو با پذیرایی و حضور در کنار سالمندان سپری میکنه...

روز جمعه هفتم فروردین ماه 94 در ساعت 18 مراسم گلریزان برای دیدار از سالمندان در "تماشاخانه ی استاد انوشیروان ارجمند" برگزار میشه و فردای آن روز در شنبه 8 فروردین به دیدار این عزیزان خواهیم رفت.
زمان این دیدار، در مراسم گلریزان تعیین خواهد شد.

اسمش سرای سلامت بود.
همه سالم...
همه خوشحال....
یکی از دخترا داشت با یاسر می رقصید.همه دست می زدیم؛هورا می کشیدیم.اون دختر از همه شادتر بود چون ملال گذشته شو با آلزایمر دوا کرده بود و به قول سهراب فقط تو حوزچه ی اکنون آبتنی می کرد.
یکی از دخترا فقط می خندید؛بی درد،بی غم،انواع بازی ها،انواع سرگرمی ها،جای گرم،جای نرم.آره خب،سرای سلامت بود،مثه ساعت کار می کرد،سالم سالم.
خوشحال؟!! ... .خوب آره،گفتم که...میخندید.
بعد دختره که عاشق رقص بود از یاسر خسته شد و اومد طرف من،دستشو رو شونه من گذاشت و خواست رقص دونفری بکنیم.نمیدونم من کدوم خاطره رو براش زنده می کردم،اما باهاش همراه شدم.چروک زیر پلکش خیس بود و با شعری که رو لبش بود به چشام خیره شده بود.
یه بی بی زهرایی هم اونجا بود.سفید بود؛مثه برف؛برفی و تپلو.دستمو گرفت و از کربلا و نجفش گفت که رفته بود.حاضر شد یکم از ثوابشو با من قسمت کنه،از اول سال که باهم حرف زدیم تا الان خیلی اتفاقای خوب برام افتاد،الان زمستونه؛نمی دونم هنوز هستش یا نه...دستمو ول نمی کرد؛دست عرق کرده م دست خشک و پیر اونو خیس کرده بود.رو لبش یه لبخند بود و پلک سمت چپش حفره ی چشمشو پر کرده بود.
یکی از دخترا رو تخت بود و از اتاقش در نمی اومد.مثه اینکه خجالتی بود و از جمع های شلوغ زیاد خوشش نمی اومد.رفتم تو اتاقش.رو تختش رو به پنجره خوابیده بود.اونم سالم بود.غذاشو می خورد؛دستشویی شو میرفت.فقط نمیشناخت.خوب طبیعی بود چون آشنایی نبود.چون جاش اینجا بود.سرای ناشناختگان...سرای فراموش شدگان...سرای سلامتی...
یه سری هور و پری که تاریخ انقضاشون گذشته بود.یه سری مادر که مورد مصرفشون تموم شده بود،یه سری ماشین که از رده خارج شده بود.یه موزه...یه موزه از گونه ی انسان های دهه ی 20 که خیلی هاشون دیگه کاملا تاکسی درمی شده بودن.
آدرسش خیلی دور نیست؛
امسال حتما ازش دیدن کنید.
سرای سلامت...همه سالم...همه خوشحال ... .

عکس : رضا رجب زاده مروی

به دلیل استقبال پر شور مخاطبان عزیز ، تئاتر 33درصد نیل سایمون به کارگردانی یاسر عودی ، یکشنبه ( 24 اسفند ) و دوشنبه ( 25اسفند ) به روی صحنه خواهد رفت . شایان ذکر است ، این نمایش از 6 اسفند ماه در تماشاخانه استاد انوشیروان ارجمند در حال اجرا می باشد .

عکاس : پوریا گوهری / عکاس خبرگزاری مشهد تئاتر

3شنبه هنرمندان عزیز شهرمان مهمان وبژه اجرای 33 درصد نیل سایمون خواهند بود . این نمایش به کارگردانی یاسر عودی با بازی پویا حقیقی ، مهسا اکبرپور، فهیمه نبوی تژاد و عادل توکلی نسب از 6 اسفند ماه در تماشاخانه استاد انوشیروان ارجمند در حال اجرا است . حضور صمیمانه شما هنرمندان عزیز ، دلگرمی و شادمانی ما را همراه خواهد داشت .

بهای بلیت: ۱۲۰۰۰ تومان

بهای اینترنتی در «مشهد گیشه»: ۱۰ هزار تومان

***

نویسنده: نیل سایمون
بازنویس: محمد یعقوبی
کارگردان: یاسر عودی
بازیگران: پویا حقیقی، مهسا اکبرپور، فهیمه نبوی نژاد و عادل توکلی نسب
دستیار کارگردان: محسن شهرکی
مدیر صحنه: عرفان غلامی
موسیقی: ایمان نظیفی
منشی صحنه: مائده تجعفری
طراح صحنه: یاسر عودی
طراح نور: محمود کریمی
طراح لباس : نازنین نصیری
طراح پوستر و بروشور: کسری تیموری
ساخت و اجرای دکور: سیروس سعیدیان
عکاس: مرتضی غفوری
مدیر هماهنگی: مهتاب جامعی
کاری از گروه تئاتر پستو

عکاس : مرتضی غفوری

عکاس : محمد جواد عبدی ، معصومه قربانی

بر آن شديم كه بر روي پاي خود ايستاده و گروه نمايشي از دانشجوياني از رشته هاي مختلف، خوش ذوق، پر شور و با استعدادي تشكيل دهيم. و ما حصل آن شد "پستو" ؛ نامي كه بر اين گروه نهادیم.هر سال با كارهايي متفاوت و با جسارتي كه از گروه كارگرداني اتفاق مي افتاد، باعث مي شد كه در ذهن مخاطب ما لحظاتی به یادماندنی حك شود .با "تبرئه شده" شروع شد، و پشت سر آن "واقعه در واقعه" ، "هديه جشن سالگرد" ، "آسمان روزهاي برفي" ، "كابوس هاي زنده ماندن" ، "دكلره" و ... كه هر يك با ساختار شكني و خلاقيت همراه بود.
حال پس از پنج سال تصميم گرفتيم پايگاهي براي گروه بنا کنیم؛ پلاتويي براي تمرين و سالني براي اجراي نمايش هاي گروه و ديگر همكاران هنرمند.
دغدغه ي اصلي گروه پستو مسائل اجتماعي، خانوادگي و روابط في ما بين آنها بوده و مبناي اصلي انتخاب متون نمايشي بر همين پايه استوار است. اميدواريم تلاش هاي اين گروه گوشه اي هر چند كوچك از فرهنگ سازي وطنمان را در بر بگيرد. و بتوانيم تا جايي كه در توانمان هست بدرستي مشكلات و ناهنجاري ها را به صحنه نمايشي داخل كرده و راه كارهايي بابت آن در ذهن مخاطبانمان بنشانيم.
ما براي اين موج و حركت فرهنگي و هنري نيازمند حمايتتان مي باشيم. امیدواریم در تئاتر مشهد آنچه را که باید، آنگونه که شایسته است تجربه کنیم. (...)