نگاهی به تئاتر در خدمت آموزش (خاستگاه و مراحل تولید)

ترجمه: فریده شیرژیان 
نقطه آغازین روش تئاتر در خدمت آموزش را در بریتانیا در میانه دهه  60 می دانند (1965م)؛ زمانی که تکنیک های تئاتری و شیوه های آموزشی برای خلق روشی جدید و پویا تلفیق شدند، اما ریشه های این روش به سال های اولیه قرن گذشته برمی گردد.
وقتی شرکت هایی در اسکاتلند و شمال انگلستان تاسیس شدند با این هدف که عشق به تجربه ای تئاتری را در بچه ها به وجود آورند، تخیل آن ها را برانگیخته کنند و لحظه ای شاد و لذت بخش را برای آن ها به ارمغان آورند.
در سال1937 م شرکت برتا ودل(Bertha Waddell) در اسکاتلند در ساعات فعالیت کلاس ها در مدارس به اجرا پرداخت و به زودی بعد از جنگ دوم جهانی مسئول آموزش شهر ابردین(شهری در شرق اسکاتلند، (Aberdeenگروهی از کارشناسان درام را شکل داد و از آن ها حمایت کرد تا با بهره گیری از تکنیک های درام آموزشی در مدارس فعالیت کنند. در همان زمان بود که در شهرهای بیرمنگام و لندن شرکت هایی تاسیس شدند که می خواستند با همکاری مدارس کار کنند و از تئاتر برای اهداف آموزشی استفاده کنند. شرکت برتا ودل پیشگام اولین تجارب مشارکت مستقیم بچه ها در یک تجربه تئاتری بود. اگرچه در بیشتر نواحی انگلستان گروه های تئاتر آماتور بیشتر متشکل از معلمانی بودند که تلاش می کردند تئاتر را به  بچه ها معرفی کنند، حرکت اصلی توسعه روش تئاتر در خدمت آموزش از شرکت های حرفه ای که تئاتر را به مدارس بردند، حاصل  شد. آن ها در مدارس راهنمایی خلاصه ای از نمایش های شکسپیر را اجرا می کردند. می توان گفت مهم ترین عاملی که به پیدایی روش تئاتر در خدمت آموزش کمک کرد، مفهوم متغیر و پویای "آموزش" بود. در نتیجه فهم جدیدی از روند یادگیری، پژوهشی درباره راه تازه و مهیج تر انتقال محتوای برنامه درسی مدارس به بچه ها انجام  شد.
درام در برنامه درسی بیشتر مدارس بریتانیا به عنوان بخشی از ادبیات، جایگاه محکم، مطلوب و طولانی دارد و نمایش های مدرسه ای همیشه تشویق شده اند، اما در طول این دوره است که مفهوم جدیدی از درام به عنوان ابزاری برای آموزش پدیدار شد. این درام بسیار متاثر از شناخت سرشت بازی های اکتشافی و آموزشی خود بچه ها بود. در درام های آموزشی معاصر از نمایش خلاق و ایفای نقش استفاده می شود تا به کودکان کمک کنند از طریق بداهه سازی، خودشان، محیطشان و دیگر آدم ها و نیز تاثیر و تاثر این سه را کشف کنند. تئاتر در خدمت آموزش، آوردن تکینک های تئاتری به کلاس درس در خدمت مفاهیم آموزشی ویژه ای بود. به جز هدف آموزشی این نوع درام، تلاش می شد سرگرم کننده و مهیج باشد و عادت رفتن به تئاتر را در بچه ها به وجود آورد .